​مخفی بودن معنی روز جزا و نقد آن

یکی از مسائلی که جامعه‌ی بهائیت در باب معاد مطرح می‌کند اینست که: «معنی روز قضا یک راز است که به وسیله خداوند در همان روز داوری آشکار خواهد شد

 «يَسْئَلُونَكَ عَنِ السَّاعَه أَيَّانَ مُرْساها قُلْ إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ رَبِّي لا يُجَلِّيها لِوَقْتِها إِلَّا هُو»1

یعنی آنها از ساعت (قیامت) از تو سوال می‌کنند که چه وقت متحقق می‌شود، بگو علم آن فقط نزد خداست، در آن زمان هیچ کس جز خدا آنرا ظاهر نخواهد کرد. بنا براین آنچه افکار بشر درباره روز قضا فکر کرده یا می‌کند صرفاً وهم و خیال است.»2
نقد و بررسی:
در جواب این ادعا بایستی این طور بیان کرد:

اولاً؛ آنچه در این آیه موضوعیت دارد؛ پنهان بودن وقت قیامت است نه مخفی بودن معنای روز قیامت، که این مطلب از معنای تحت الفظی آیه هم که خودشان معنی نموده‌اند مشهود و نمایان است. و اصلاً آیه با ادعا سازگاری و همخوانی ندارد!

با توجه به آیات و احادیث وارده، گرچه زمان نفخ صور برای همه مخفی است اما اینطور نیست که ویژگیها و خصوصیات روز قیامت کاملاً از ما پنهان شده باشد و از آن هیچ اطلاعی نداشته باشیم بلکه همه زوایای آن در قرآن و روایات بیان گردیده و توضیح داده شده؛ اگرچه کیفیت آن به علت نقص عقول و ظرفیت محدودمان به طور کامل و محسوس برای ما معلوم نیست.

ثانیاً؛ اگر علم به معنای روز قیامت، فقط منحصر برای خداوند است و آنچه بشر درباره روز قضا فکر کرده صرفا وهم و خیال بوده؛ پس بایستی گفت این قاعده شامل خود بهاییان نیز هست و تفسیر و تأویلات ایشان نیز وهم و خیالی بیش نیست.
1-  اعراف: 187.

2-  جزوه رفع شبهات بهائیان، جمعی از نویسندگان بهائی، ص29.